Stonehenge'in gizemleri yeni araştırmalarla aydınlanıyor. Yapının sadece bir tapınak değil, Neolitik Britanya'da toplulukları birleştiren bir sembol olduğu ortaya çıktı. Altar Taşı'nın 700 km'lik yolculuğu şaşırtıyor.
Dünyanın en gizemli antik yapılarından biri olan Stonehenge, hala insanlık tarihinin büyük sırlarından birini barındırıyor. Ancak, yapılan yeni araştırmalar, bu efsanevi yapının geçmişine dair heyecan verici ve şaşırtıcı detaylar sunmaya devam ediyor. MÖ 2620-2480 yılları arasında, Antik Britanyalıların toplumsal birliklerini pekiştirmek amacıyla yeniden inşa ettikleri düşünülen Stonehenge, sadece bir dini yapı olmanın ötesinde, bölgedeki farklı toplulukları birleştiren bir sembol olarak da önemli bir rol oynamış gibi görünüyor.
Yeni araştırmalar, Stonehenge'in sadece bir ibadet yeri değil, aynı zamanda Britanya'nın farklı köylerinden ve kabilelerinden gelen toplulukları bir araya getiren bir siyasal sembol olduğunu ortaya koyuyor. Üniversite College London’dan Profesör Mike Parker Pearson, bu yapının, çevresindeki topluluklar için olduğu kadar tüm Britanya için önemli bir anlam taşıdığını vurguluyor. Stonehenge’in inşasında kullanılan taşların farklı coğrafi bölgelerden temin edilmesi, yapının sadece fiziksel değil, toplumsal ve kültürel olarak da büyük bir birleşme gücü taşıdığını gösteriyor. Araştırmalara göre, taşlar, Britanya’nın dört bir yanından toplanmış ve bu taşların bir araya getirilmesi süreci, toplumsal birlikteliğin simgesi olarak büyük bir öneme sahipti. Pearson, “İnsanlar bazen yüzlerce kilometre öteden taşları bu kutsal alanı inşa etmek için taşıdı” diyerek, bu sürecin ne kadar güçlü bir toplumsal birliktelik mesajı verdiğine dikkat çekiyor.
Stonehenge’in en dikkat çekici özelliklerinden biri de, merkezde yer alan Altar Taşı’nın kökeni ve taşınması ile ilgili yapılan bulgulardır. Yapılan son araştırmalara göre, yaklaşık 6 ton ağırlığındaki bu taş, İskoçya’nın kuzeydoğusundan getirilmiş. Taşın, 700 kilometre uzaklıktan taşınması, o dönemin mühendislik becerilerinin ve toplumsal işbirliğinin büyük bir kanıtı olarak kabul ediliyor. Ancak taşın taşınması sırasında karşılaşılan zorluklar, teknolojinin henüz tekerleği bilmediği bir dönemde gerçekleştiği için, taşın ahşap kızaklar ve raylar kullanılarak kaydırıldığı düşünülüyor. Ayrıca, taşın zarar görmemesi için altına bitkisel amortisörler yerleştirilmiş olabilir. Bu bulgular, Neolitik dönemdeki taşımacılık teknikleri ve bu dönemdeki mühendislik yetenekleri hakkında yeni bir bakış açısı kazandırıyor.
Stonehenge'in inşa edildiği dönemde, Britanya’nın nüfusu büyük ölçüde Neolitik çiftçilerden oluşuyordu. Ancak MÖ 2500 civarlarında, Avrupa’nın farklı bölgelerinden özellikle Almanya ve Hollanda’dan gelen Beaker halkı, Britanya’ya yerleşmeye başladı. Bu göç, mevcut Neolitik topluluklarda bir kimlik krizi yarattı. Yeni araştırmalar, Stonehenge'in yeniden inşa edilmesinin, bu krize bir yanıt olarak ortaya çıktığını ve bu yapının, göçmen topluluklarla Neolitik çiftçileri bir araya getirerek ortak bir kimlik oluşturmayı amaçladığını gösteriyor. Ancak zamanla, bu topluluklar arasındaki sınırlar giderek daha belirsizleşti ve Neolitik halkın büyük bir kısmı, Beaker halkının torunları tarafından yerinden edilerek kültürel kimlik değişimine uğradı.
Stonehenge’in mimarisindeki bazı detaylar, özellikle İskoçya ile olan bağları hakkında önemli ipuçları veriyor. Araştırmalar, Stonehenge'in yapısının İskoçya’daki taş çemberleriyle benzerlik taşıdığını ortaya koydu. Durrington Walls köyündeki evlerin mimarisi ile Orkney Adaları’ndaki yapılar arasında belirgin paralellikler bulunmuş ve bu, o dönemdeki yapısal kültürün nasıl yayıldığına dair önemli bir ipucu sunuyor. Ayrıca, Stonehenge'in inşa edildiği dönemde kullanılan Grooved Ware adı verilen seramik tarzının da İskoçya’dan Britanya’ya yayılmış olması, bu bölgenin kültürel etkisinin tüm Britanya'da hissedildiğini gösteriyor. Bu bulgular, Stonehenge'in yalnızca bir yapı değil, aynı zamanda dönemin kültürel ve toplumsal yapılarının bir yansıması olduğunu ortaya koyuyor.
Stonehenge, antik Britanyalıların toplumsal yapıları, inançları ve mühendislik becerileri hakkında eşsiz bir pencere açarken, aynı zamanda bu toplulukların birleşmesini sağlayan bir kültürel simge olarak da önem kazanıyor. Yeni araştırmalar, bu büyük yapının yalnızca bir dini anıt değil, aynı zamanda toplumsal kimliğin inşasında ve birliğin pekiştirilmesinde oynadığı kritik rolü daha iyi anlamamıza olanak tanıyor. Bu sır perdesi aralandıkça, Stonehenge’in sadece bir taş yığını değil, geçmişin derinliklerinden günümüze uzanan bir toplumun kültürel mirası olarak daha da değer kazanacağı kesin.